Mijn naam is Linda, en ik help jou met het ontdekken van jouw kleding stijl

Super leuk dat ik mijn verhaal met jou mag delen! Ik ben dus Linda en misschien ken je me al van mijn Instagram of Facebook pagina. Hoe dan ook, super leuk je zo te treffen!

Tegenwoordig ben ik dol op kleding, experimenteer ik met stijl en straal ik in alle kleding die ik draag, maar dat is niet altijd zo geweest. Sterker nog, vroeger was ik een buitenbeetje, werd ik gepest en was ik ontzettend onzeker over mezelf en mijn uitstraling.

Doordat ik weet hoe waardevol het is om je zelfverzekerd te voelen en te kunnen stralen, gun ik anderen dit ook!

Het is dan ook mijn missie om vrouwen te helpen  zich zelfverzekerd te voelen, door samen kleding te ontdekken die perfect bij hen past, zodat ze kunnen stralen.

Dat pesten zo’n invloed kan hebben…

Als kind was ik nogal een wijsneus. Ik was ontzettend nieuwsgierig, wat ervoor zorgde dat ik niet alleen alles wat me interesseerde opzoog als en spons, maar ook dat ik altijd overal met mijn neus bij wilde zijn. Dat gecombineerd met mijn impulsieve karakter, waarbij ik mijn hart op mijn tong had, zorgde ervoor dat ik een makkelijk mikpunt van spot was, bleek tijdens mijn basisschooltijd.

Hoe graag ik er ook bij wilde horen, ik bleef altijd een soort van buitenbeentje. Ik had altijd het gevoel dat ik niet goed genoeg was, dat er iets mis met me zou zijn. Er waren dagen dat ik me eenzaam voelde, maar gelukkig heb ik me daardoor nooit laten afleiden. Ik vond altijd de kracht om mensen te bewijzen dat ik wel goed genoeg was, en dat zorgde ervoor dat ik de lat altijd hoog heb gelegd, nooit tevreden was met wat ik had en altijd snakte naar meer!

Ik heb altijd gedacht dat het pesten me sterker had gemaakt, dat ik daar de energie had gevonden om altijd maar door te gaan, me altijd maar te bewijzen dat ze het mis hadden, maar mensen:

Wat had ik het verkeerd!

Ja, ik had ambitie, wilskracht en motivatie, maar wèl met de verkeerde reden: Ik wilde mensen bewijzen dat ik er wel bij hoorde, dat ik het wel kon. Maar waarom eigenlijk? Ik dacht dat het me gelukkig zou maken, dat het een soort walhalla zou zijn, maar nee.

In 2018 kwam ik daar duidelijk achter, ik at mijn zorgen weg, werd steeds chagrijniger en kon onvoldoende energie opbrengen voor mijn gezin en mijn werk. Mijn altijd strijdbare optimistische blik werd grijs en grauw. Ik herkende mezelf niet meer, kon geen energie meer halen uit de redenen die me zo ver hadden gebracht. Met dank aan de lieve mensen om mij heen, zoals mijn man en collega’s kreeg ik het inzicht dat het zo niet langer kon. Ik moest op  de rem gaan staan, voordat ik in een depressie of burn-out zou belanden.

Gelukkig maakte mijn werkgever het mogelijk dat ik 1 dag in de week minder kon gaan werken, om me op die vrije dag op te laden. Daarnaast ben ik aan de slag gegaan met een psycholoog, om zicht te krijgen op waar ik wel energie van kon krijgen en wat ik kon veranderen, zodat ik niet weer terug zou vallen.

In die tijd daarna heb ik geleerd dat ik mezelf op 1 moet zetten, niet mijn kinderen, niet mijn man en ook niet mijn werk. Ik ben het belangrijkste, en daar ben ik zelf verantwoordelijk voor.

“Ik ben het belangrijkste en daar ben ik zelf verantwoordelijk voor!”

20200913_130022

Welke reis heb ik gemaakt?

Ik ben het oudste kind uit een gezin van 4, samen met mijn ouders en mijn 3 jaar jongere broer ben ik op jonge leeftijd van Noord-Brabant naar Flevoland verhuisd. Flevoland bleek een plek waar ik moeilijk kon aarden. Ik was als Brabantse flapuit vaak te aanwezig voor de rustigere kinderen met ouders uit andere delen van het land.

Op mijn 16e kreeg ik mijn eerste en tevens laatste vriendje. Hij kwam niet uit Flevoland, maar uit Dordrecht, via vrienden hebben we elkaar leren kennen en een lange afstandsrelatie was geboren.

Ruim 2,5 jaar lang hebben we op en neer gereisd, vaak afwisselend in Dronten of in Dordrecht. Maar nadat ik mijn middelbare school had afgerond, wist ik het zeker: Die afstand tussen ons was ik meer dan zat, en ik kon er dan ook niet op wachten om samen met hem verder aan onze toekomst te bouwen. Op mijn 18e ben ik het huis uit gegaan en ben ik bij hem gaan wonen, in Dordrecht.

Maar ook vanuit Dordrecht ging het reizen door. Ik ging studeren in Eindhoven en heb 4 jaar lang met de trein heen en weer gereisd. Pas na die 4 jaar kwam ik terug op Brabants grondgebied. 

Na 3 jaar in Tilburg te hebben gewoond hebben we ons uiteindelijk in 2009 in Rosmalen gesetteld waar we nu nog wonen met onze kinderen Xem (10) en Révin (7).

Dit moest anders!

Ik woog 104 kg, ik had aan beide voeten hielspoor, had pijn aan mijn heup als ik liep, maar bovenal, ik had weinig energie, ik kroop steeds meer in mijn schulp, en kon de vrolijke Linda van de jaren daarvoor totaal niet meer terug vinden. Kortom: ik was echt niet gelukkig. 

Dat weten is één en dat ik dat wilde veranderen is twee, maar hoe?

Door mijn jeugd was mijn zelfbeeld al niet heel erg best, en door het maar blijven presteren en onderdrukken van mijn emoties door eten, merkte ik dat ik nooit naar mezelf luisterde. Ik stopte alles weg, en dat eiste nu zijn tol. Ik moest dit doorbreken. Ik moest voor die spiegel gaan staan, mezelf echt in de ogen kijken en luisteren naar wat IK wilde, en niet wat ik dacht dat van me verwacht werd.

Het heeft me misschien geen grote veranderingen in het leven gebracht, ik werk nog steeds waar ik al werkte, ik ben nog steeds getrouwd en gelukkig met onze zoontjes. Of beter gezegd: ik ben weer gelukkig getrouwd en weer gelukkig met onze zoontjes, omdat ik van mezelf ben gaan houden, trots ben op de vrouw die ik in de spiegel ben gaan zien en dat maakt het leven zoveel kleurrijker!


Van trots voelen, naar zelfverzekerdheid uitstralen

Na het inzicht dat ik meer aandacht aan mezelf mocht gaan geven, ging er ook een knop om in mijn hoofd. De extra kilo’s die er door mijn eetbuien waren bijgekomen moesten er echt af. Maar ook daarvoor geld dat dat niet zomaar even gedaan is. Na verschillende pogingen met gezonder eten en meer bewegen, heb ik een voor mij rigoureuze stap gezet. Ik ben naar een afslankstudio gegaan, waar ik met behulp van koolhydraatarme maaltijdvervangers en een lichte avondmaaltijd begon met afvallen.

Meestal was ik het na 3 maanden zat, maar doordat dit nu zo goed voelde, ik eindelijk van mijn suikerverslaving af was, zette ik door, en was ik in een klein jaar ruim 25 kg lichter! Wauw, wat voelde dat goed! Ik bewonderde foto’s van mezelf, kon genieten van wat ik zag in de spiegel, zoo ontzettend fijn!

Doordat ik zoveel gewicht kwijt was, was het tijd voor nieuwe kleding. Trots ging ik met mijn nieuwe lijf op pad op zoek naar passende kleding, maar wat bleek. Veel kleding zat nog steeds niet mooi, het model stond me niet, ik leek nog steeds stevig in sommige modellen, maar bovenal, veel kleding zat gewoon niet lekker.

Gelukkig had ik de afgelopen jaren al veel kleding voor mijn kinderen gemaakt en ben ik dus handig achter de naaimachine. Ik ben dan ook meer kleding voor mezelf gaan maken, die ik zodanig kon aanpassen dat dit precies aansluit op mijn lichaam, waardoor ik de lichaamsdelen waar ik trots op ben kon accentueren! Zo ben ik dol op V-halzen, getailleerde kleding en jurken met een rechte rok. 

Ondanks dat ik maat 42/44 heb, ben ik hier zo blij mee! Zelfs blijer als dat ik ooit met mijn lichaam was, vooral omdat ik mezelf nooit goed genoeg vond, hoe licht of zwaar ik ook was.

En omdat ik ervaar hoe fijn het is om zelfverzekerder en stralend door het leven te gaan heb ik besloten om dit ook voor anderen aan te bieden! Ik motiveer vrouwen te stralen en te kleden waar zij zich goed en comfortabel in voelen. Ik help ze keuzes maken voor kleding waarin zij de lichaamsdelen waar ze trots op zijn accentueren. En natuurlijk maak ik voor al die prachtige vrouwen ook heel graag kleding op maat. Kleding die past bij jouw stijl, wat jij wil uitstralen en die precies goed zit!

Dus ben jij op zoek naar comfortabele kleding waarin je kan stralen, dan help ik je graag om samen met jou die kleding te ontwerpen en voor je te maken!

En nu wat leuke feitjes!

Wist je dat…

 

  • ik naast 2 kinderen, ook nog 1 hond: Ozzy. Deze druktemaker is een kruising tussen een zwarte poedel en een whippet.
  • Ik slechts 1.60m lang ben, maar wel schoenmaat 42 draag.
  • Ik niets lust wat je moet leren drinken; geen koffie, wijn of bier voor mij
  • Ik pas na 20 uur echt productief word, en dus een echt avondmens ben
  • Ik dol ben op Cherry Coke! 
  • Ik een lekkere kletskous ben.
  • Ik Bouwkunde heb gestudeerd.
  • Naast mijn bedrijf werk ik ook als Projectmanager bij ProRail.
  • Ik een echte zoetekauw ben, en dol ben op cheesecake en Caramel Latte Machiatto met een grote dot slagroom!
  • Ik het altijd leuk vind om creatief bezig te zijn, natuurlijk achter de naaimachine, maar ook haken of tekenen vind ik leuk!

Wat super leuk dat je mijn hele verhaal hebt gelezen! Ik hoop dat je nu een beetje een beeld hebt gekregen van wie ik ben. 

Maar ik vind het eigenlijk ook hartstikke leuk om te weten wie mijn verhaal heeft gelezen. Heeft het je herkenning gebracht, of juist verbazing? 

Ik ben ook heel erg benieuwd naar jouw verhaal! Hoe is jouw kijk op je lichaam en lukt het jou om leuke kleding te vinden?  Ben jij op zoek naar hulp om een passende en duurzame garderobe te creëren?  

Laat dan gerust een berichtje achter, dan neem ik binnen een week contact met je op om een vrijblijvend gesprek in te plannen!